Βοήθεια με διακριτικότητα
Της Αθηνάς Μπουζίνη
«Και τι δουλειά έχουν τώρα αυτοί ανάμεσά μας; Ήρθαν για να ταράξουν την ησυχία μας; Εδώ δε βοηθάμε τους άλλους που έχουν ανάγκη, θα προσφέρουμε χείρα βοηθείας στους πρόσφυγες; Και ποιοι είμαστε εμείς, πρεσβευτές καλής θελήσεως;». Κάθε μέρα, τα ίδια και τα ίδια, στο δρόμο, στις τηλεοράσεις, στα ραδιόφωνα! Γίνεται να ράψετε το πολύτιμο δώρο που σας έδωσε ο Θεός – τη γλώσσα σας – και ο καθένας μας να πράξει αυτό που προστάζει η καρδιά του; Ευτυχώς κατά τη δική μου άποψη οι πρόσφυγες βρέθηκαν και στα δικά μας λημέρια, μπας και εκτιμήσουμε καλύτερα τη ζωή μας, μπας και ανοίξει το μυαλό μας και ξεφύγει από ετούτη την εθνοκεντρική προσέγγιση, μπας και καταρριφθούν όλα τα συρματοπλέγματα και οι ανθρώπινες παλάμες χωθούν η μία μέσα στην άλλη, ανεξαρτήτως χρώματος, θρησκείας, γλώσσας και καταγωγής. Ας μην κλεινόμαστε στα σπίτια μας, ας μην κρυβόμαστε πίσω από τον ήλιο της φιλοξενίας, ας μην κλείνουμε τα αυτιά μας και προφέρουμε ό,τι μας σερβίρει ο διπλανός μας και επιτέλους ας κοιτάξουμε μέσα μας και ας μπούμε στη θέση των άλλων. Πρέπει; Φυσικά, γιατί τότε μόνο θα κατανοήσουμε τι βιώνουν, πώς νιώθουν και πώς μας βλέπουν. Πέρα από τις ομάδες των εθελοντών, όπως οι Αλληλέγγυοι της Βέροιας, και τις μεμονωμένες πρωτοβουλίες ατόμων, που προσφέρουν τη δική τους πολύτιμη βοήθεια, ο «Έρασμος» ανοίγει τη ζεστή του αγκαλιά και προσπαθεί να καλύψει τις στοιχειώδεις ανάγκες τους. Τον τελευταίο καιρό επισκέπτονται το Σύλλογο καθημερινά οικογένειες προσφύγων και βιώνουν αυτή τη σπιτική αίσθηση, που απουσιάζει από τις ψυχές τους καιρό τώρα. Σωματική καθαριότητα, καθαρά και μοσχομυρισμένα ρούχα, προλαβαίνουν ν’ αγγίξουν τα τσακισμένα τους κορμιά. Το φαγητό έρχεται σε δεύτερη μοίρα, καθώς αυτό που αναζητούν στα μάτια των μελών του συλλόγου είναι η κατανόηση, η καλή κουβέντα, η υποστήριξη και η ανθρώπινη ματιά που θα τους ζεστάνει τα σωθικά. Σύσσωμη η ομάδα «Έρασμος» ξεπερνά τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις του κοινωνικού γίγνεσθαι και περνάει μηνύματα αλληλοκατανόησης, αλληλοσεβασμού και αγάπης. Προσπαθεί με κάθε δυνατό τρόπο και με όσα διαθέτει να προσφέρει το μέγιστο και να επουλώσει τις πληγές, που νωπές μένουν ακόμη. Δεν επιβάλλει το αυτονόητο – στήριξη και βοήθεια – ούτε αναζητεί την αυτοπροβολή, απλώς στέκει πάντα με το δικό της διακριτικό τρόπο δίπλα στους συνανθρώπους μας. Όποιος επιθυμεί να αφήσει πίσω του το σκαλοπάτι της ξενοφοβίας και να περάσει στο χώρο υποδοχής και φιλοξενίας των προσφύγων, θα βρει τις πόρτες του Συλλόγου καθημερινά ανοιχτές.
Δεν ήθελα να τελειώσω το κείμενό μου με τη φράση: «δες αυτά τα παιδικά ματάκια πόσο υποφέρουν, κρίμα δεν είναι;» αλλά κάπως διαφορετικά. Δεν ξέρουμε αύριο τι μας ξημερώνει, δεν ξέρουμε στο μέλλον σε τι λυσσασμένους καιρούς θα πέσουμε, δεν ξέρουμε αν θα συμβεί το ίδιο και σε μας. Για αυτό ας κάνουμε κάτι που μας τιμάει και μας διαμορφώνει ως ανθρώπους. Ας εστιάσουμε στο τώρα, στο παρόν. Ναι σήμερα οι πρόσφυγες, που εκδιώχθηκαν και δεν ήρθαν για να μας μεταγγίσουν την πολιτισμική τους κληρονομιά, ούτε για να κλέψουν τη δική μας Ιστορία. Ήρθαν γιατί έτσι το είχε γραμμένο η μοίρα και δε μπορούμε να κηρύξουμε πόλεμο σε δαύτην. Κάντε μια μικρή ανακωχή με τα πιστεύω σας και κοιτάξτε τον άλλον στα μάτια. Εκεί θα αντικρίσετε το ομοίωμά σας.
Πηγή: Από το Αρχείο Τύπου του «Έρασμου»
24-6-2016
