Στο σχολείο, η ύπαρξη περιστατικών βίας προκαλεί φόβο σε ευάλωτα παιδιά. Σε ατομικό επίπεδο, διαταράσσει τη ζωή και την ψυχοσύνθεση των παιδιών που εμπλέκονται άμεσα, ιδίως των θυμάτων. Βασική ανάγκη των θυμάτων είναι να νιώσουν υποστήριξη, να νιώσουν ότι θα μιλήσουν και θα εισακουστούν, αλλά και να ενδυναμωθούν, έτσι ώστε να μην αισθάνονται ανασφάλεια και να έχουν τη σιγουριά ότι ο θύτης δε θα τα ξαναπειράξει.
«Κλειδί» στην αντιμετώπιση του φαινομένου και στην άμβλυνση των συνεπειών που μπορεί να έχει η βίαιη συμπεριφορά αποτελεί η συνεργασία και η κοινή δράση οικογένειας και σχολείου. Κι επειδή όλα τα μικρά παιδιά είναι αγνά, μπορούμε να τα «μάθουμε» να μη χτυπούν γιατί ο δυνατός ΔΕΝ είναι αυτός που χτυπά. Η βία ΔΕΝ είναι δύναμη. Δύναμη είναι η τρυφερότητα και η καλοσύνη.
Η συμπεριφορά χτίζεται από την πολύ μικρή ηλικία, γι’ αυτό ΤΩΡΑ είναι η κατάλληλη στιγμή να μάθουμε στα παιδιά μας πως τα χέρια δε χτυπούν, τα χέρια αγκαλιάζουν κι αγαπούν.
ΔΕ ΧΤΥΠΑΩ
Συγγραφέας Μαριλίτα Χατζημποντόζη
Εικονογράφηση: Γιώργος Σγουρος
Μαριλίτα Χατζημποντόζη
H ΜΑΡΙΛΙΤΑ ΧΑΤΖΗΜΠΟΝΤΟΖΗ κατάγεται από την Κέρκυρα και ζει στην Αθήνα. Είναι πτυχιούχος της Ελληνικής Φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς και κάτοχος διπλώματος Δραματικής Τέχνης του Υπουργείου Πολιτισμού. Μετεκπαιδεύτηκε στο Piccolo Teatro di Milano . Εργάζεται στην ιδιωτική εκπαίδευση και είναι μητέρα δύο αγοριών. Για περισσότερες πληροφορίες µπορείτε να επισκεφθείτε το προσωπικό της ιστολόγιο: www.marilita.gr
Πηγή αναδημοσίευσης: https://blog.psichogios.gr/
