Οι άνθρωποι που αισθάνονται βαθιά τον πόνο ή την ευτυχία των άλλων διαφέρουν στον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλός τους επεξεργάζεται τη μουσική, σύμφωνα με μια μελέτη. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα άτομα με υψηλότερη ενσυναίσθηση επεξεργάζονται οικεία μουσική με μεγαλύτερη συμμετοχή του συστήματος ανταμοιβής του εγκεφάλου, καθώς και σε περιοχές που είναι υπεύθυνες για την επεξεργασία κοινωνικών πληροφοριών.«Οι άνθρωποι με υψηλή ενσυναίσθηση και οι άνθρωποι με χαμηλή ενσυναίσθηση μοιράζονται πολλά κοινά όταν ακούνε μουσική, συμπεριλαμβανομένης της περίπου ισοδύναμης συμμετοχής των περιοχών του εγκεφάλου που σχετίζονται με την ακουστική, τη συναισθηματική και την αισθητικοκινητική επεξεργασία», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας Zachary Wallmark, επίκουρος καθηγητής στη Σχολή Τεχνών Meadows του SMU.

Υπάρχει όμως τουλάχιστον μια σημαντική διαφορά. Τα άτομα με υψηλή ενσυναίσθηση επεξεργάζονται τη γνώριμη μουσική με μεγαλύτερη συμμετοχή του κοινωνικού κυκλώματος του εγκεφάλου, όπως οι περιοχές που ενεργοποιούνται όταν νιώθουν ενσυναίσθηση για τους άλλους. Φαίνεται επίσης να βιώνουν μεγαλύτερο βαθμό ευχαρίστησης κατά την ακρόαση, όπως υποδεικνύεται από την αυξημένη ενεργοποίηση του συστήματος ανταμοιβής.«Αυτό μπορεί να δείχνει ότι η μουσική γίνεται ασθενώς αντιληπτή ως ένα είδος κοινωνικής οντότητας, ως μια φανταστική ή εικονική ανθρώπινη παρουσία», δήλωσε ο Wallmark. Ερευνητές το 2014 ανέφεραν ότι περίπου το 20% του πληθυσμού είναι ιδιαίτερα ενσυναισθητικό.

Πρόκειται για ανθρώπους που είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι και ανταποκρίνονται έντονα σε κοινωνικά και συναισθηματικά ερεθίσματα.Αυτή η μελέτη του SMU-UCLA είναι η πρώτη που βρίσκει στοιχεία που υποστηρίζουν μια νευρωνική εξήγηση της σύνδεσης μουσικής-ενσυναίσθησης. Επίσης, είναι από τις πρώτες που χρησιμοποιούν λειτουργική απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού (fMRI) για να διερευνήσουν πώς η ενσυναίσθηση επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τη μουσική. Η μελέτη δείχνει ότι, τουλάχιστον μεταξύ των ανθρώπων με υψηλότερη ενσυναίσθηση, η μουσική δεν είναι μόνο μια μορφή καλλιτεχνικής έκφρασης.«Αν η μουσική δεν σχετιζόταν με τον τρόπο με τον οποίο επεξεργαζόμαστε τον κοινωνικό κόσμο, τότε πιθανότατα δεν θα είχαμε δει καμία σημαντική διαφορά στην ενεργοποίηση του εγκεφάλου μεταξύ των ανθρώπων με υψηλή ενσυναίσθηση και των ανθρώπων με χαμηλή ενσυναίσθηση», δήλωσε ο Wallmark, ο οποίος είναι διευθυντής του MuSci Lab στο SMU, μιας διεπιστημονικής ερευνητικής συλλογικότητας που μελετά – μεταξύ άλλων – το πώς η μουσική επηρεάζει τον εγκέφαλο.

«Αυτό μας λέει ότι πέρα από την εκτίμηση της μουσικής ως υψηλής τέχνης, η μουσική αφορά τους ανθρώπους που αλληλεπιδρούν με άλλους ανθρώπους και προσπαθούν να κατανοήσουν και να επικοινωνήσουν μεταξύ τους», είπε. Αυτό μπορεί να φαίνεται προφανές.«Αλλά στον πολιτισμό μας έχουμε ένα ολόκληρο περίτεχνο σύστημα μουσικής εκπαίδευσης και μουσικής σκέψης που αντιμετωπίζει τη μουσική ως ένα είδος ασώματου αντικειμένου αισθητικής ενατένισης», δήλωσε ο Wallmark. «Αντίθετα, τα αποτελέσματα της μελέτης μας βοηθούν να εξηγήσουμε πώς η μουσική μας συνδέει με τους άλλους. Αυτό θα μπορούσε να έχει συνέπειες για το πώς κατανοούμε τη λειτουργία της μουσικής στον κόσμο μας, και ενδεχομένως στο εξελικτικό μας παρελθόν».

Οι ερευνητές ανέφεραν τα ευρήματά τους στο επιστημονικό περιοδικό Frontiers in Behavioral Neuroscience.«Η μελέτη δείχνει αφενός τη δύναμη της ενσυναίσθησης στη διαμόρφωση της αντίληψης της μουσικής, ένα φαινόμενο που μας θυμίζει τις αρχικές ρίζες της έννοιας της ενσυναίσθησης – το συναίσθημα μέσα σε ένα έργο τέχνης», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας Marco Iacoboni, νευροεπιστήμονας στο Ινστιτούτο Semel του UCLA για τη Νευροεπιστήμη και την Ανθρώπινη Συμπεριφορά. «Από την άλλη πλευρά», συνεχίζει ο ίδιος, «η μελέτη δείχνει τη δύναμη της μουσικής να ενεργοποιεί τις ίδιες πολύπλοκες κοινωνικές διεργασίες που λειτουργούν στον εγκέφαλο και οι οποίες παίζουν ρόλο κατά τη διάρκεια των ανθρώπινων κοινωνικών αλληλεπιδράσεων».