Γράφει η Δικηγόρος Ειρήνη Σταματέλλη
Συχνά έρχονται στο γραφείο μου γυναίκες ταλαιπωρημένες σωματικά και κυρίως ψυχολογικά. Γυναίκες που ζουν ή έζησαν την φρίκη του δυνάστη συζύγου τους.
Άλλες μετά από καιρό παίρνουν την απόφαση να βάλουν τέλος σ’ αυτόν τον εφιάλτη. Άλλες είναι φοβισμένες και γεμάτες αν…
Αν μου κάνει κακό; Αν μου πάρει τα παιδιά; Αν έρθει στη δουλειά μου, αν πάει στο σχολείο των παιδιών; Αν με κατηγορήσει για τρελή; Μετά ξεκινούν τα τι…
Τι θα πουν τα παιδιά, τι θα πει ο κόσμος; Τι θα πουν οι φίλοι και οι συγγενείς; Κατόπιν εναλλάσσεται ένας κύκλος μεταξύ ενοχών, τύψεων και αμφιβολιών: μήπως έκανα κι εγώ λάθος, μήπως κάπου προκάλεσα; μήπως είναι η πρώτη φορά; μήπως να παραμείνω για το καλό των παιδιών; Και που να πάω; Θα τα καταφέρω μόνη; Έχει και τα καλά του, δεν μπορώ να πω. Μας αγαπάει, μας φροντίζει.. Αρχίζει έτσι μια εξιδανίκευση του θύτη. Κυρίως όμως η γυναίκα κατευνάζει το φόβο ή τις ενοχές της, όταν παίρνει τη σωστή απόφαση να παραμείνει στο όνομα της οικογενειακής ενότητας και του κοινωνικώς αποδεκτού. Θα παραμείνω! Έχω παιδιά!! Είμαι δυνατή γιατί αντέχω όλα αυτά. Είμαι θύμα αλλά είμαι και ήρωας. Όλα αυτά δεν μας είναι καθόλου μακρινά. Γυναίκες που ανέχονται τα πάντα. Από το φόβο της μειονεξίας έναντι του άνδρα αλλά και των ενοχών που φυτρώνονται μέσα της λόγω του κοινωνικού κατεστημένου.
Η βία είναι ένστικτο. Γι αυτό έρχεται η παιδεία και η καλλιέργεια να την κατευνάσει. Θεωρώ πλέον ότι είναι επιτακτική ανάγκη να εισαχθεί ως μάθημα σε όλες τις βαθμίδες της παιδείας η ψυχική υγεία, τι συνιστά βία και πως πρέπει να την αποφεύγουμε.
Εσείς κορίτσια πρέπει να μιλάτε, να μάθετε να φεύγετε απ’ οτιδήποτε σας πονάει, σας στερεί μια υγιή ζωή. Και σεις αγόρια πρέπει να μάθετε ότι η βία δεν είναι δείγμα ανδρισμού. Και όλοι μαζί πρέπει να μάθουμε ότι ένα πρόβλημα που μας ταλαιπωρεί, δεν είναι ντροπή να το μοιραζόμαστε με ειδικούς και να προσπαθούμε να το λύσουμε. Έτσι μόνον θα πάψει η κλωνοποίηση παρόμοιων καταστάσεων. Μην ξεχνάτε ότι τα παιδιά μιμούνται συμπεριφορές. Κι αν σκέφτεστε τα παιδιά σας αντί του να διαιωνίζετε μια αρρωστημένη κατάσταση, πρέπει να ξεπεράσετε τον εαυτό σας και να σπάσετε τα δεσμά, που σας κρατούν εγκλωβισμένους.
Η φωτογραφία είναι από πρότζεκτ του αδελφού μου για την έμφυλη βία. Δυστυχώς, δεν αρκούν μόνο τα πρότζεκτ. Χρειάζεται διαρκής, καθημερινός αγώνας, ώστε να γίνει βίωμα, πεποίθηση και συμπεριφορά ότι η βία δεν είναι λύση!!!
Πηγή: www.stonisi.gr
