Για πρώτη φορά μία νέα έρευνα βρήκε μία ομάδα νευρώνων που είναι υπεύθυνη για τα συμπτώματα της κατάθλιψης
Είναι γνωστό ότι το χρόνιο στρες μπορεί να επηρεάσει τη συμπεριφορά μας, οδηγώντας μας σε προβλήματα όπως η κατάθλιψη, το μειωμένο ενδιαφέρον για πράγματα που προηγουμένως μας έδιναν ευχαρίστηση, ακόμη και το μετατραυματικό στρες.
Τώρα οι επιστήμονες έχουν ισχυρές ενδείξεις ότι μια ομάδα τοξοειδών νευρώνων σε ένα τμήμα του εγκεφάλου, γίνεται υπερδραστήρια μετά από χρόνια έκθεση στο στρες. Όταν αυτοί οι νευρώνες POMC γίνονται υπερδραστήριοι, προκύπτουν αυτού του είδους τα προβλήματα συμπεριφοράς και όταν οι επιστήμονες μειώνουν τη δραστηριότητά τους, μειώνονται και οι συμπεριφορές, αναφέρουν στο περιοδικό Molecular Psychiatry.
Οι επιστήμονες του Ιατρικού Κολλεγίου της Τζόρτζια στο Πανεπιστήμιο Augusta εξέτασαν στον υποθάλαμο, που αποτελεί το κλειδί για λειτουργίες όπως η απελευθέρωση ορμονών και η ρύθμιση της πείνας, της δίψας, της διάθεσης, της σεξουαλικής ορμής και του ύπνου, έναν πληθυσμό νευρώνων που ονομάζονται νευρώνες προοπιομελανοκορτίνης ή POMC μέσα σε 10 ημέρες χρόνιου, απρόβλεπτου στρες.
Το χρόνιο απρόβλεπτο στρες χρησιμοποιείται ευρέως για τη μελέτη των επιπτώσεων της έκθεσης στο στρες σε ζωικά μοντέλα και σε αυτή την περίπτωση αυτό περιελάμβανε διάφορα πράγματα όπως ο περιορισμός, η παρατεταμένη υγρή κατάκλιση σε ένα κεκλιμένο κλουβί και η κοινωνική απομόνωση.
Οι στρεσογόνοι παράγοντες αύξησαν την αυθόρμητη πυροδότηση αυτών των νευρώνων POMC σε αρσενικά και θηλυκά ποντίκια, σύμφωνα με την ερευνήτρια Τζιν Γιουν Λου MD, Ph.D., πρόεδρο του Τμήματος Νευροεπιστήμης και Αναγεννητικής Ιατρικής του MCG.
Όταν ενεργοποίησαν άμεσα τους νευρώνες, αντί να αφήσουν το ίδιο το στρες να αυξήσει την πυροδότησή τους, παρατήρησαν ότι είχε ως αποτέλεσμα την εμφανή αδυναμία να νιώσουν ευχαρίστηση, μία συνθήκη που ονομάζεται ανηδονία και τη συμπεριφορική απελπισία, που είναι ουσιαστικά κατάθλιψη. Στους ανθρώπους, οι ενδείξεις της ανηδονίας μπορεί να περιλαμβάνουν τη μη αλληλεπίδραση πλέον με καλούς φίλους και την απώλεια της λίμπιντο. Στα ποντίκια, η συνήθης αγάπη τους για το ζαχαρόνερο εξασθενεί και τα αρσενικά ποντίκια, που συνήθως τους αρέσει να μυρίζουν τα ούρα των θηλυκών όταν είναι σε έξαψη, χάνουν επίσης μέρος του ενδιαφέροντός τους.
Αντίθετα, όταν ανέστειλαν την πυροδότηση των νευρώνων, μείωσαν αυτού του είδους τις αλλαγές συμπεριφοράς που προκαλούνται από το στρες και στα δύο φύλα.
Τα αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι οι νευρώνες POMC είναι “τόσο απαραίτητοι όσο και επαρκείς” για την αύξηση της ευαισθησίας στο στρες και η αυξημένη πυροδότησή τους είναι ο οδηγός των συνεπαγόμενων αλλαγών συμπεριφοράς, όπως η κατάθλιψη. Στην πραγματικότητα, το στρες μείωσε εμφανώς τις ανασταλτικές εισροές στους νευρώνες POMC, λέει η Λου.
Οι νευρώνες POMC βρίσκονται στον τοξωτό πυρήνα του υποθαλάμου, μια περιοχή του εγκεφάλου σε σχήμα τόξου που θεωρείται ήδη σημαντική για το πώς το χρόνιο στρες επηρεάζει τη συμπεριφορά.
Στην ίδια περιοχή βρίσκεται ένας άλλος πληθυσμός νευρώνων, οι λεγόμενοι νευρώνες AgRP, οι οποίοι είναι σημαντικοί για την ανθεκτικότητα στο χρόνιο στρες και την κατάθλιψη, ανέφεραν η Λου και η ομάδα της στο Molecular Psychiatry στις αρχές του 2021.
Μπροστά στο χρόνιο στρες, το εργαστήριο της Λου ανέφερε ότι η ενεργοποίηση των AgRP μειώνεται καθώς εμφανίζονται αλλαγές στη συμπεριφορά όπως η ανηδονία και ότι όταν διεγείρουν αυτούς τους νευρώνες, οι συμπεριφορές μειώνονται. Η ομάδα της ήθελε επίσης να μάθει τι κάνει το χρόνιο στρες στους νευρώνες POMC.
Οι νευρώνες AgRP, περισσότερο γνωστοί για τον ρόλο τους στο να αναζητούμε τροφή όταν πεινάμε, είναι γνωστό ότι έχουν μια αντίστροφη σχέση με τους νευρώνες POMC: Όταν η ενεργοποίηση των AgRP αυξάνεται, για παράδειγμα, η ενεργοποίηση των POMC μειώνεται.
Οι μελέτες τους διαπίστωσαν ότι το χρόνιο στρες διαταράσσει την ισορροπία μεταξύ αυτών των δύο νευρωνικών πληθυσμών. Παρόλο που η προβολή των AgRP στους νευρώνες POMC είναι σαφώς σημαντική για τη δραστηριότητα πυροδότησής τους, ο ενδογενής μηχανισμός είναι πιθανώς ο σημαντικότερος μηχανισμός που διέπει την υπερδραστηριότητα των νευρώνων POMC από το χρόνιο στρες, λέει η Λου.
Η υπερβολική δραστηριότητα των νευρώνων είναι επίσης γνωστό ότι προκαλεί επιληπτικές κρίσεις και υπάρχουν σπασμολυτικά που χορηγούνται για να ανοίξουν τα κανάλια καλίου και να μειώσουν αυτή την υπερβολική πυροδότηση. Υπάρχουν ακόμη και κάποιες πρώτες κλινικές ενδείξεις ότι αυτά τα φάρμακα μπορεί επίσης να είναι χρήσιμα στη θεραπεία της κατάθλιψης και της ανηδονίας, και αυτό που βρίσκει το εργαστήριο της Λου μπορεί να εξηγήσει το γιατί.
Το χρόνιο στρες επηρεάζει όλα τα συστήματα του σώματος, σύμφωνα με την Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία. Ακόμα και οι μύες τεντώνονται για να κρατήσουμε την άμυνά μας απέναντι σε τραυματισμούς και πόνο. Το στρες μπορεί να προκαλέσει δύσπνοια, ιδιαίτερα σε όσους έχουν προϋπάρχοντα αναπνευστικά προβλήματα όπως το άσθμα. Μακροπρόθεσμα, μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για υπέρταση, καρδιακή προσβολή και εγκεφαλικό επεισόδιο, ακόμη και να μεταβάλει τα καλά βακτήρια στο έντερό μας που μας βοηθούν στην πέψη της τροφής.
Πηγή αναδημοσίευσης: https://www.psychologynow.gr/
