Παροχή υποστήριξης για τη ζωή κατά τη διάρκεια της πανδημίας

Την Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπιστικής (WHD) στις 19 Αυγούστου, ο κόσμος τιμά τη μνήμη των ανθρωπιστικών εργαζομένων που σκοτώθηκαν και τραυματίστηκαν κατά τη διάρκεια της εργασίας τους, και τιμούμε όλους τους εργαζόμενους στη βοήθεια και την υγεία που συνεχίζουν, παρά τις πιθανότητες, να παρέχουν υποστήριξη και προστασία σε ανθρώπους περισσότερο σε ανάγκη. Φέτος έρχεται η Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπιστικής, καθώς ο κόσμος συνεχίζει να καταπολεμά την πανδημία COVID-19 τους τελευταίους μήνες. Οι εργαζόμενοι της βοήθειας ξεπερνούν πρωτοφανή εμπόδια πρόσβασης για να βοηθήσουν τους ανθρώπους σε ανθρωπιστικές κρίσεις σε 54 χώρες, καθώς και σε άλλες εννέα χώρες που έχουν εκτοξευθεί σε ανθρωπιστική ανάγκη από την πανδημία COVID-19. Αυτή η ημέρα ορίστηκε στη μνήμη της βομβιστικής επίθεσης της 19ης Αυγούστου 2003 στο ξενοδοχείο Canal στη Βαγδάτη του Ιράκ, σκοτώνοντας 22 άτομα, συμπεριλαμβανομένου του αρχηγού ανθρωπιστικής βοήθειας στο Ιράκ, Sergio Vieira de Mello. Το 2009, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών επισημοποίησε την ημέρα ως Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπιστικής.

#RealLifeHeroes

Μια παγκόσμια εκστρατεία που γιορτάζει τους ανθρωπιστές – ένα «ευχαριστώ» στους ανθρώπους που έχουν δεσμευτεί να βοηθήσουν τους άλλους

Στις 19 Αυγούστου, την ενδέκατη χρονιά που σηματοδοτήσαμε την Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπιστικής, αποδίδουμε ιδιαίτερο φόρο τιμής στους ήρωες της πραγματικής ζωής που έχουν δεσμευτεί να βοηθήσουν τους άλλους στις πιο ακραίες συνθήκες σε όλο τον κόσμο. Η εκστρατεία επικεντρώνεται σε αυτό που ωθεί τους ανθρωπιστές να συνεχίσουν να σώζουν και να προστατεύουν ζωές παρά τις συγκρούσεις, την ανασφάλεια, την έλλειψη πρόσβασης και τους κινδύνους που συνδέονται με το COVID-19. Φέτος, το COVID-19 ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση για ανθρωπιστικές επιχειρήσεις σε όλο τον κόσμο. Η έλλειψη πρόσβασης και περιορισμοί που επιβάλλονται από κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο έχει ως αποτέλεσμα οι κοινότητες, η κοινωνία των πολιτών και οι τοπικές ΜΚΟ να είναι η πρώτη γραμμή της αντίδρασης. Ως εκ τούτου, η εκστρατεία παρουσιάζει τις εμπνευσμένες προσωπικές ιστορίες ανθρωπιστών που θεραπεύουν και αποτρέπουν το COVID-19, παρέχοντας τροφή σε ευάλωτα άτομα που έχουν ανάγκη, παρέχοντας ασφαλείς χώρους για γυναίκες και κορίτσια σε κλειδώματα. παράδοση μωρών πολεμώντας ακρίδες και τρέχοντας στρατόπεδα προσφύγων, όλα εν μέσω της πανδημίας COVID-19.

Στρατηγικές προτεραιότητες του Παγκόσμιου Σχεδίου Ανθρωπιστικής Αντίδρασης στο COVID-19

Το Global HRP διαρθρώνεται γύρω από τρεις στρατηγικές προτεραιότητες:
* Περιέχει την εξάπλωση της πανδημίας COVID-19 και μείωση της νοσηρότητας και της θνησιμότητας.
* Μείωση της υποβάθμισης των ανθρώπινων πόρων και δικαιωμάτων, της κοινωνικής συνοχής και των μέσων διαβίωσης.
* Προστατεύστε, βοηθήστε και υποστηρίξτε τους πρόσφυγες, τους εσωτερικά εκτοπισμένους, τους μετανάστες και τις κοινότητες υποδοχής ιδιαίτερα ευάλωτες στην πανδημία.

Είναι αλήθεια ότι η εμμονή μας με τους μύθους και τους θρύλους είναι μαζί μας από την αυγή του πολιτισμού. Τα φανταστικά φανταστικά τους επιτεύγματα, οι ενσωματωμένοι εχθροί και τα επίπονα ταξίδια μας διδάσκουν πώς να ονειρευόμαστε μεγάλα και να καλούμε το θάρρος που απαιτείται για να κάνουμε ό, τι είναι σωστό. Ωστόσο, οι ήρωες του κόσμου μας, εδώ και τώρα, είναι εξίσου άξιοι θαυμασμού και εορτασμού, επειδή είναι πραγματικοί – είναι πραγματικοί: επιλέγουν να βοηθήσουν στις πιο ακραίες συνθήκες – και οι ιστορίες τους δείχνουν ότι οι ήρωες της πραγματικής ζωής παράξενη ικανότητα να επιμένεις παρά τις πιθανότητες και να το κάνεις με ταπεινότητα και αφοσίωση.

Γίνετε μέλος της παγκόσμιας συνομιλίας σήμερα χρησιμοποιώντας το hashtag #RealLifeHeroes.

Umra Omar | Κένυα, Safari Γιατροί

#RealLifeHeroes

Η Umra, από το αρχιπέλαγος Lamu στην Κένυα, είναι ο ιδρυτής του Safari Doctors, μιας κινητής μονάδας γιατρών που παρέχει δωρεάν βασική ιατρική περίθαλψη σε εκατοντάδες ανθρώπους κάθε μήνα από περισσότερα από 17 χωριά στο Lamu. Ενώ η σύγχρονη υγειονομική περίθαλψη διαμορφώνεται βάσει της αστικής πραγματικότητας, το 70% του πληθυσμού της Κένυας ζει σε απομακρυσμένες περιοχές. Μια βασική αλλαγή προοπτικής δεν έβλεπε την υγειονομική περίθαλψη ως στατική, αλλά κάτι που θα μπορούσε πραγματικά να φτάσει στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη.

“Νομίζω ότι η ανθρωπιστική εργασία πρέπει να σταματήσει να είναι” παρεμπιπτόντως “. Πρέπει να είναι κάτι που ζούμε ως κανόνας.”