«…Από αυτά τα παιδιά έμαθα ν’ αγαπάω τους ανθρώπους, έμαθα πώς είναι η αγάπη. Στη ζωή μου ήξερα τη λέξη αγάπη αλλά δεν ήξερα πώς δίνουν την αγάπη. Εγώ αυτά τα παιδιά και αυτές τις κυρίες πάντα θα έχω στην καρδιά μου. Μου έχουν δώσει τόση αγάπη που δε θα ξεχάσω ποτέ. Εγώ άμα δεν έχω χρήματα δε με νοιάζει πολύ. Τουλάχιστον να έχω αγάπη, αυτό μόνο με νοιάζει…»
Σομάγια
Αυτή είναι μια χαρακτηριστική παράγραφος από την έκθεση μιας 12χρονης Αφγανής του Ξενώνα Προσωρινής Φιλοξενίας του «Έρασμου», της Σομάγιας, που διέμεινε με τη μητέρα της και τη μικρότερη αδελφή της στη δομή, ως ωφελούμενη, σε μια κρίσιμη περίοδο της ζωής τους.
Εμπλουτίζοντας καθημερινά την ιστοσελίδα επικοινωνίας μας με τον κόσμο, θεωρήσαμε χρήσιμο να δώσουμε στη δημοσιότητα ένα μικρό φωτογραφικό απόσπασμα από την έκθεση εντυπώσεων του μικρού αυτού κοριτσιού, μετά από την ολιγοήμερη διαμονή του στο Σέλι, στο πλαίσιο συνδιοργάνωσης κοινού παραθερισμού των ωφελούμενων του Συλλόγου μας με το Σύλλογο ΚΔΗΦ Αμεα «Τα Παιδια της Άνοιξης».
Η μικρή Σομάγια αναφέρεται στην κεφαλαιώδη ανάγκη της αγάπης, όπως η ίδια αναφέρει, που έζησε απλόχερα, όπως καταθέτει , τόσο από τις κυρίες του «Έρασμου», όσο και από τα «Παιδιά της ‘Άνοιξης».
Ένα ξεκάθαρο μήνυμα ζωής που αποτυπώνεται σε λίγες μόνο σειρές χαρτιού, ως αντίδωρο ευγνωμοσύνης από τη Σομάγια, που μας διδάσκει ότι κανένας αγώνας για την προσωπική ή κοινωνική ευημερία ανθρώπων και ομάδων δεν πάει χαμένος, και σίγουρα μας ενδυναμώνει για ακόμη μεγαλύτερο ζήλο στο καθημερινό έργο μας…
Σομάγια σ’ ευχαριστούμε από καρδιάς!
