Γράμμα του Γιώργου Παληγεώργου από το Αγρίνιο
Οι γυναίκες της μνήμης, της ζωής και του ονείρου, οι γυναίκες με τις αρετές και τα ελαττώματα, τα δισεκατομμύρια γυναίκες του πλανήτη που ανασαίνουν, που δημιουργούν, που ερωτεύονται, που κυοφορούν, που δίνουν τη χαρά της ζωής, που βασανίζονται, που πεθαίνουν, σ’ έναν κόσμο αταίριαστο με την αλληλεγγύη, σ’ ένα κόσμο αδικίας γι’ αυτές, σ’ έναν κόσμο μ’ αδικημένους άντρες, ότι το δόγμα είναι, ο πιο ισχυρός αποφασίζει.
Οι αδικημένες γυναίκες κι οι άντρες οι αδικημένοι, που αναζητούν το δικαίωμά τους στη ζωή και στην ελευθερία, 365 μέρες το χρόνο, κάθε χρόνο!
Θυμάμαι τα άσπρα κεφαλομάντηλα στον κάμπο που ανάδιναν την άνοιξη κάθε εποχής! Τα άσπρα κεφαλομάντηλα των γυναικών πλάι στις τραγιάσκες!
Σημείωση: Το παραπάνω κείμενο, δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στις 8/3/2021 στο προφίλ του συγγραφέα στο Facebook
