Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού, 3.000 παιδιά κάθε χρόνο στην Αθήνα εμπλέκονται σε περιστατικά σεξουαλικής φύσης, είτε σχετίζονται με σεξουαλική κακοποίηση, είτε με πορνογραφικό υλικό στο Διαδίκτυο, είτε με άλλες μορφές. «Αυτά είναι παλαιότερα στοιχεία. Φανταστείτε πόσα θα είναι τώρα», σημειώνει η κ. Καραγιαννοπούλου. Για τον κλινικό γιατρό, τα στοιχεία που θα πρέπει να χτυπήσουν συναγερμό για ενδεχόμενη κακοποίηση ξεκινούν από την παρατήρηση της οικογένειας. Οπως επισημαίνει, «σε οικογένειες με γονείς ναρκομανείς, περιθωριακούς ή ανηλίκους, αλλά και σε οικογένειες εξαιρετικά αυστηρές, θα βρεις περισσότερα περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης, γιατί σε αυτές τις περιπτώσεις κυριαρχεί το ένστικτο, ενώ συνήθως είναι και χαμηλότερου μορφωτικού επιπέδου. Πιο πιθανό, δε, είναι να είναι θύματα σεξουαλικής κακοποίησης ανάπηρα παιδιά ή παιδιά πρόωρα ανεπτυγμένα». Τα κλινικά σημάδια που δείχνουν ότι κάτι δεν πάει καλά, είναι όταν το παιδί έχει μελανιές που οι γονείς δεν λένε πώς έγιναν, ειδικά όταν αυτές είναι κοντά στα γεννητικά όργανα, επανειλημμένες λοιμώξεις των γεννητικών οργάνων, κολπίτιδες στα κορίτσια, αλλά και πιο περίεργες λοιμώξεις όπως τριχομονάδες ή ακόμη περισσότερο βλεννόρροια, καθώς και πρόπτωση του ορθού και ρήξη παρθενικού υμένα χωρίς να εξηγείται με κάποιο ατύχημα.

«Όμως από τη μακρόχρονη εμπειρία μου στην κακοποίηση παιδιών, εγώ εστιάζω σε δύο στοιχεία: στο παγερό βλέμμα του παιδιού που έχει πέσει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης. Ένα βλέμμα τόσο παγερό, που σε διαπερνά. Και στο τίναγμα του παιδιού στο παραμικρό άγγιγμα», τονίζει η κ. Καραγιαννοπούλου.

Τα κλινικά σημάδια που θορυβούν τους γιατρούς, το προφίλ των οικογενειών και οι προτάσεις

Για τον τρόπο διαχείρισης ενός τέτοιου περιστατικού υπογραμμίζει: «Οταν το παιδί απευθυνθεί σε γιατρό της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας που διαπιστώνει ενδείξεις κακοποίησης ενημερώνει σχετικά το εφημερεύον νοσοκομείο και ζητεί την εισαγωγή του παιδιού. Εκεί θα πρέπει να ακολουθηθεί το πρωτόκολλο, που αφορά τον τρόπο προσέγγισης του παιδιού, την εμπλοκή των κοινωνικών υπηρεσιών και την ενημέρωση της Εισαγγελίας Ανηλίκων. Εάν υπάρχει κάτι που δεν του αρέσει στην οικογένεια, εάν του φαίνεται ύποπτος ο πατέρας, ο αδελφός ή ακόμη και η μάνα, καλεί τις κοινωνικές υπηρεσίες, ενώ εάν οι γονείς δεν θέλουν να συνεργαστούν καλεί απευθείας την Εισαγγελία Ανηλίκων».

Ο τρόπος πρόληψης της σεξουαλικής κακοποίησης των παιδιών περιλαμβάνει την ενδυνάμωση των παιδιών, καθώς και την ευαισθητοποίηση λειτουργών και γενικά της κοινωνίας.

Η κ. Καραγιαννοπούλου τονίζει πως «πρέπει να μπει επιτέλους το μάθημα σεξουαλικής αγωγής σε όλα τα σχολεία. Να μάθουν τα παιδιά να προστατεύουν το σώμα τους, και να λένε όχι. Πρέπει όλη η κοινωνία να ευαισθητοποιηθεί και να ενημερωθεί για το σοβαρό αυτό θέμα, γιατί πολλές φορές υπάρχει και η άγνοια. Και φυσικά, θα πρέπει και οι λειτουργοί υγείας να είναι ευαισθητοποιημένοι για να εντοπίζουν τις περιπτώσεις κακοποίησης».

Πηγή αναδημοσίευσης: https://www.kathimerini.gr/