Νέο δυναμικό ξεκίνημα των Βιωματικών Σεμιναρίων του «Έρασμου» στη Νάουσα

Από την Πέμπτη 4/6/2020

Μετά την αναγκαστική περίοδο της καραντίνας, λόγω COVID 19, τα Βιωματικά Σεμινάρια του Συλλόγου Κοινωνικής Παρέμβασης «Έρασμος» στη Νάουσα επέστρεψαν στην κανονικότητα (με την απαιτούμενη τήρηση μέτρων ασφαλείας), με την πρώτη συνάντηση την Πέμπτη 4 Ιουνίου 2020 στην αίθουσα του ΚΑΠΗ της πόλης και με θέμα την «Αυτογνωσία». Η διεξαγωγή των Σεμιναρίων αποσκοπεί στην προσφορά ερεθισμάτων στους συμμετέχοντες, ώστε να εκφραστούν ελεύθερα, να πειραματιστούν, να επεξεργαστούν τις εμπειρίες τους και να αναπτύξουν προσωπικές και κοινωνικές δεξιότητες. Η περσινή σημαντική αποδοχή που γνώρισε η δράση από τους Ναουσαίους συμπολίτες μας, ενδυναμώνει ακόμη περισσότερο το κοινωνικό μας έργο, του οποίου μεγάλο κομμάτι αφορά την πρόληψη απέναντι στο διαχρονικό φαινόμενο της βίας, θεωρώντας ότι οι μεγάλες κοινωνικές αλλαγές ξεκινούν μέσα από την ανίχνευση και καλλιέργεια του εαυτού μας!
Το Κείμενο που ακολουθεί περιγράφει γλαφυρά αυτή την πραγματικότητα:
«…Είμαι Εγώ…
Σ’ όλο τον κόσμο δεν υπάρχει κανένας άλλος ακριβώς σαν κι εμένα. Υπάρχουν άνθρωποι, που μου μοιάζουν σε μερικά σημεία, αλλά κανένας δεν είναι ολότελα όμοιος με εμένα. Επομένως ό,τι προέρχεται από εμένα είναι απόλυτα δικό μου γιατί εγώ μόνος μου το διάλεξα. Μου ανήκει ό,τι έχω: το σώμα μου και όλα όσα κάνει, το μυαλό μου με τις ιδέες του και τις σκέψεις του, τα μάτια μου και οι εικόνες όσων βλέπουν, τα συναισθήματά μου, όποια κι αν είναι αυτά: θυμός, χαρά, αποκάρδιωση, αγάπη, απογοήτευση, ενθουσιασμός, το στόμα μου και τα λόγια που ξεστομίζω: ευγενικά, γλυκά ή σκληρά, σωστά ή λαθεμένα. Η φωνή μου δυνατή ή σιγανή και όλες μου οι πράξεις, άσχετα αν κατευθύνονται προς εμένα ή προς τους άλλους.
Δικές μου είναι όλες μου οι φαντασιώσεις, τα όνειρά μου, οι ελπίδες μου, οι φόβοι μου.
Δικοί μου οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες μου και όλες μου οι αποτυχίες και τα λάθη μου.
Γιατί σε μένα ανήκει όλος ο εαυτός μου, μπορώ να γνωριστώ βαθιά, στενά μαζί του. Έτσι μπορώ να τον αγαπάω και να ‘μαι φίλος μαζί του, με όλες τις πλευρές.
Μπορώ λοιπόν να βάλω όλον τον εαυτό μου να δουλέψει για το συμφέρον μου.
Όπως κι αν μοιάζω κι αν φαίνομαι, ό,τι λέω και κάνω, ό,τι σκέφτομαι κι αισθάνομαι σε οποιαδήποτε στιγμή, όλα αυτά είμαι εγώ. Κι αυτό είναι κάτι αυθεντικό και δείχνει πού βρισκόμουν εκείνη τη στιγμή. Όταν αργότερα εξετάσω πώς έμοιαζα και πώς φαινόμουν, τι έκανα και τι είπα, τι σκέφτηκα και πώς αισθάνθηκα, κάποια σημεία μπορεί να είναι ακατάλληλα. Μπορώ να τα πετάξω τα ακατάλληλα και να κρατήσω όσα αποδείχθηκαν κατάλληλα και να εφεύρω κάτι καινούριο για να αντικαταστήσω ό,τι πέταξα.
Βλέπω, ακούω, αισθάνομαι, σκέπτομαι, λέγω και πράττω. Έχω τα εργαλεία που χρειάζομαι για να επιζήσω, να ‘μαι κοντά με τους άλλους, να ‘μαι παραγωγικός, να καταλαβαίνω και να βάζω σε τάξη μες το νου μου το πλήθος των ανθρώπων και των πραγμάτων έξω από εμένα.
Είμαι κύριος του εαυτού μου και, επομένως, μπορώ να τον οργανώσω.
Είμαι εγώ και είμαι πολύ εντάξει…»
Satir, V. “Πλάθοντας ανθρώπους”. Κέδρος