Ένα από τα πιο συνήθη θέματα στις συζητήσεις των γονιών είναι το θέμα των ορίων και ένας από τους πιο συνήθεις λόγους που οι γονείς δεν απολαμβάνουν την γονεϊκότητα είναι τα όρια.
Πολλοί άνθρωποι έχουν βιώσει ως παιδιά τα όρια σαν την επιβολή της πειθαρχίας από τους γονείς τους και τα πρόσωπα κύρους. Έτσι, το όριο συνήθως έχει συνδεθεί στο μυαλό των ανθρώπων με το “όχι” που στερεί, την αύξηση του τόνου της φωνής και την σύγκρουση γονιού και παιδιού. Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν γίνονται γονείς είτε αναπαράγουν σε κάποιο βαθμό το ίδιο μοντέλο, είτε δεν βάζουν επαρκή όρια στο παιδί τους προκειμένου να μην το καταπιέσουν.
Οι γονείς συχνά παίρνουν προσωπικά την άρνηση του παιδιού ή την επιμονή του σε αυτό που θέλει, την νιώθουν σαν απόρριψη και αντιδρούν με θυμό. Τα παιδιά συχνά υπακούν τελικά, όμως το κόστος είναι ότι αναπτύσσουν φόβο για τον γονιό και μια αρνητική εικόνα για τον εαυτό τους. Οι γονείς συνήθως νιώθουν ένοχοι και ανεπαρκείς μετά από τέτοιες συγκρούσεις και επίσης συχνά δημιουργείται πόλωση ανάμεσα στο γονεϊκό ζευγάρι, με τον έναν να είναι “ο καλός” και τον άλλον να είναι “ο κακός”.
Στην άλλη περίπτωση, οι γονείς προκειμένου να αποφύγουν το ξέσπασμα του παιδιού και την σύγκρουση μαζί του, ακολουθούν όλα τα “θέλω” του, ακόμα και όταν αυτά είναι σε κάποιο βαθμό ακατάλληλα. Τα παιδιά καταλήγουν να νιώθουν ανασφάλεια, να γίνονται αυτά με έναν τρόπο “αρχηγοί” της οικογένειας, να έχουν δυσκολία να συσχετιστούν με άλλα παιδιά και να κρύβουν μέσα τους τον φόβο που αισθάνονται.
Υπάρχει άλλος δρόμος;
Είναι ένας δρόμος δύσκολος, καθώς για τους περισσότερους είναι άγνωστος, τα όρια να μπαίνουν με σταθερότητα και αγάπη. Η αγάπη θεωρείται δεδομένη εκ μέρους του γονιού, αλλά χρειάζεται να λάβει αυτό το συναίσθημα και το παιδί. Τα όρια με αυτό τον τρόπο δημιουργούν ασφάλεια, κυριολεκτικά και μεταφορικά, σωματική και συναισθηματική.
Τα παιδιά νιώθουν καλά όταν ξέρουν μέχρι πού μπορούν να φτάσουν, όταν νιώθουν ότι υπάρχει ένας ενήλικας που τα προστατεύει, τον οποίον μπορούν να εμπιστευτούν. Αυτός χρειάζεται να είναι ο βασικός στόχος όταν βάζουμε όρια στο παιδί, η δημιουργία ασφάλειας.
Στον δρόμο αυτόν, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα πετυχαίνει πάντα ο γονέας να βάλει τα όρια με έναν τέτοιο τρόπο. Σημασία έχει να επιθυμεί να εξελίσσεται, οριοθετώντας όλο και περισσότερο τον εαυτό του κατ’ αρχάς.
