Επιμέλεια: Στέλλα Καψαμπέλη, Κώστας Παπαντωνίου
Αυτό που με εκπλήσσει περισσότερο είναι η ευθραυστότητα. Η Gillette κάνει μια διαφήμιση που προκαλεί τους άντρες να αναμετρηθούν με τις συμπεριφορές κακοποίησης και χιλιάδες ανακηρύσσουν εξοργισμένα ότι δεν θα χρησιμοποιήσουν ποτέ ξανά τα προϊόντα της. Η Αμερικανική Ομοσπονδία Ψυχολογίας δημοσιεύει νέες κλινικές οδηγίες που υποστηρίζουν ότι η αρρενωπότητα που χαρακτηρίζεται από επιβολή, επιθετικότητα και συναισθηματική καταπίεση μπορεί να είναι επιβλαβής για τη ψυχική υγεία των ανδρών και τα συντηρητικά μέσα του κόσμου πέφτουν σε μια συλλογική παραζάλη.
Αν οι «αληθινοί» άντρες σύμφωνα με το κίνημα για τα δικαιώματα των ανδρών, είναι σκληροί και κυριαρχικοί γιατί αναστατώνονται τόσο εύκολα οι υποστηρικτές αυτού του δόγματος; Γιατί η παραμικρή πρόκληση στις νόρμες που προτάσσουν μέσω μιας διαφήμισης για ξυραφάκια ή ένα ακαδημαϊκό έργο με το οποίο δεν είχαν έρθει ποτέ πιθανότατα σε επαφή ξανά- πυροδοτεί αυτή τη ξέφρενη τεστο-υστερία;
Σκέφτομαι για τις αρσενικές ταυτότητες. Μένω έκπληκτος από την ανεπάρκεια των όρων που χρησιμοποιούμε. Η αντίληψη ότι οι άντρες πρέπει να είναι απόμακροι, κυριαρχικοί και ιδιοτελείς συχνά περιγράφεται ως τοξική αρρενωπότητα, αλλά αυτό εξυπηρετεί μόνο στο να απομακρύνει εκείνους που μπορεί να χρειάζονται τη μεγαλύτερη βοήθεια. Οι υποστηρικτές της περιγράφουν τη συμπεριφοριστική τους ιδέα ως παραδοσιακή αρρενωπότητα, αλλά η σύλληψη της έννοιας της αρσενικότητας, όπως οι αντιλήψεις για την οικογένεια, έχουν αλλάξει ριζικά από αιώνα σε αιώνα. Η οργισμένη αντίδραση στη διαφήμιση και στις νέες οδηγίες, ο ενθουσιασμός για τον ψυχολόγο Jordan Peterson και όμοιους μάτσο ιδεολόγους, αντιλαμβάνομαι ότι είναι μία φοβική αρρενωπότητα.
Αν είσαι καλά με τον εαυτό σου, δεν νιώθεις την ανάγκη να φωνάξεις άλλους άντρες… Aν είσαι δυνατός, δεν νιώθεις να απειλείσαι από δυνατές γυναίκες. Σ’ ένα συναρπαστικό άρθρο πέρυσι, ο Pankaj Mishra υποστήριξε ότι τις κρίσεις αρρενωπότητας συχνά συνοδεύει το άγχος για οικονομική και εθνική κατάπτωση. Ακριβώς όπως οι Η.Π.Α υπέστησαν την ταπείνωση στο Βιετνάμ, άνοιξε η όρεξη για «τέτοιες καρτουνίστικες εικόνες αρρενωπότητας όπως ο Σιλβέστερ Σταλόνε και ο Άρνολντ Σβάρτσενέγκερ», έτσι και η 11η Σεπτεμβρίου του 2001, βοήθησε να διαχυθούν μακάβριοι φόβοι για τον ευνουχισμό των δυτικών δυνάμεων και την ανάγκη να εδραιωθεί ένα νέο ιδεώδες αρρενωπότητας. Η αντίληψη απώλειας τόσο της πολιτικής όσο και της έμφυλης κυριαρχίας τους, έχει προκαλέσει κάποιους άντρες να απαντήσουν με ομοφοβία και μισογυνισμό, σε μια χονδροειδή προσπάθεια να επαναφέρουν την αντρική κυριαρχία.
Όπως αποκαλύπτουν οι οδηγίες της Αμερικανικής Ομοσπονδίας Ψυχολογίας, η φοβική αρρενωπότητα επιφέρει τρομερή βλάβη στους άνδρες, όπως και στις γυναίκες. Οι άνδρες που ασχολούνται (το) περισσότερο με την ανδρικότητά τους, δείχνει μια έρευνα του 2011, είναι πολύ λιγότερο πιθανό να αναζητήσουν προληπτική περίθαλψη σε σχέση με εκείνους που είναι λιγότερο ανήσυχοι για την αρσενική τους ταυτότητα. Είναι επίσης λιγότερο πρόθυμοι να ζητήσουν ψυχοθεραπεία. Η ΑΟΨ συνδέει αυτές τις συμπεριφορές με τους κατά πολύ υψηλότερους δείκτες αυτοκτονιών μεταξύ των αντρών απ’ ό,τι μεταξύ των γυναικών.
Ερευνώντας τον καρκίνο του προστάτη και τη μοναξιά, ανακάλυψα την έκταση στην οποία ο ανδροπρεπής χαρακτήρας σκοτώνει.
Οι φόβοι τους οποίους δεν αντέχουμε ούτε να ονομάσουμε σύντομα εξελίσσονται σε τρομακτικά μυστικά. Καθώς μεγαλώνουν, γίνεται ακόμη δυσκολότερο να τα μοιραστούμε και επομένως να τα αφομοιώσουμε και αντέξουμε. Επειδή οι άντρες είναι συχνά απρόθυμοι να συζητήσουν ένα θέμα που απειλεί τον ανδρισμό τους, όπως και τις ζωές τους, η χρηματοδότηση για την έρευνα στον καρκίνο του προστάτη έχει μείνει πίσω σε σχέση με τα χρήματα που ή σε σχέση με τη χρηματοδότηση διατίθενται για άλλες ασθένειες. Όπως και με τον καρκίνο του μαστού, η αποτελεσματική αντιμετώπιση προϋποθέτει το σπάσιμο των ταμπού…
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ: https://3pointmagazine.gr/
