Κινηματοθέατρο ΣΤΑΡ – Σάββατο 28 Μαΐου στις 19:00
Ο Σύλλογος Κοινωνικής Παρέμβασης «Έρασμος» σας προσκαλεί, το Σάββατο 28 Μαΐου στις 19:00 στο Κινηματοθέατρο ΣΤΑΡ της Βέροιας, στην παρουσίαση του νέου βιβλίου του Χρήστου Τούβε με τίτλο “Σκέψου το, η ιστορία ενός ημερολογίου”
Παρουσιαζουν οι: Βάλια Μπαμπέτσα (Συγγραφέας – Φιλόλογος), Γιώργος Σαλιάγκας
(Πρόεδρος Συλλόγου Οικογενειών & Φίλων για την Ψυχική Υγεία – ΣΟΦΨΥ), Φωτεινή Κύρτσιου (Δικηγόρος – Μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Κοινωνικής Παρέμβασης “ΕΡΑΣΜΟΣ”). Χαιρετισμό θα απευθύνει η Γιούλη Φωστηροπούλου (Πρόεδρος του ΔΣ του Συλλόγου Κοινωνικής Παρέμβασης “ΕΡΑΣΜΟΣ”). Συντονίζει η Ιφιγένεια Βλαχογιάννη (Σύμβουλος Επιχειρήσεων)
Βιογραφικό σημείωμα του Συγγραφέα
Ο Χρήστος Τούβε είναι Συγγραφέας, Εκδότης και Life Coach με εξειδίκευση από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Κάνει Pesonal & Business Coaching. Πρόσφατα ξεκίνησε συνεργασία με το Κοινωνικό Πανεπιστήμιο Ενεργών Πολιτών ως Εισηγητής για θέματα Συγγραφής και Coaching.
Κάτοχος πτυχίων Λογιστικής, Management και Μεταπτυχιακού Διπλώματος MBA στη Διοίκηση Επιχειρήσεων.
Ξεκίνησε τη Συγγραφική πορεία του, το Δεκέμβριο του 2014 και έκτοτε τα βιβλία του αριθμούν χιλιάδες αντίτυπα.
Ο τρόπος γραφής του είναι αισθαντικός με πολλά στοιχεία ψυχολογίας.
Το πρώτο πόνημά του με τίτλο ‘Της ζωής τα παράξενα παιχνίδια’, έγινε best seller. Στην ίδια τροχιά κινούνται και τα 2 επόμενα που ακολούθησαν.
Ιδιαίτερη αίσθηση προκαλούν οι βιβλιοπαρουσιάσεις του, καθώς αλλάζει τον τρόπο σκέψης του κάθε αναγνώστη.
Μία από τις πιο σημαντικές στιγμές στη Συγγραφική του διαδρομή είναι η βράβευσή του, το Δεκέμβριο του 2017, από τη Μεγάλη του Γένους Σχολή στην Κωνσταντινούπολη.
Η περίληψη του βιβλίουΗ “Προσωρινή Οικογένεια” σας καλοσωρίζει.
Εδώ θα βρείτε το σπιτικό που δεν είχατε ποτέ.
Επιγραφή μέσα σε κάδρο.
Πόσο θα ήθελα να μην το είχα δει ποτέ.
Πόσο θα ήθελα να βρω τους πραγματικούς μου γονείς, να τους τιμωρήσω, που με άφησαν σε μία έρημο χωρίς όαση.
Τι θα πει “Προσωρινή Οικογένεια”;
Τι θα πει Προσωρινό Σπιτικό;
Πόσο καιρό διαρκεί αυτό το προσωρινό;
Γιατί από τότε που με θυμάμαι προσωρινά ζω εδώ μέσα, προσωρινά κλαίω και προσωρινά ελπίζω.
Και μετά σιωπή. Και μετά φωνές. Όλα προσωρινά.
Τόσα προσωρινά που έχουν γίνει μόνιμα.
Καθημερινοί εφιάλτες της καθημερινότητάς μου. Και περνάνε τα χρόνια και δε νιώθω πόνο. Μόνο μίσος…
Η “Προσωρινή Οικογένεια” σας καλοσωρίζει.
Επιγραφή που σου δίνει την εντύπωση ότι η ευτυχία δε διαρκεί…
