20 Ιουνίου – Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων

//20 Ιουνίου – Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων

20 Ιουνίου – Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων

πρόσφυγες που περπατούν με τα υπάρχοντά τους

“Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων επιβεβαιώνει ένα θεμελιώδες δόγμα της κοινής μας ανθρωπότητας: ο καθένας έχει το δικαίωμα να αναζητά ασφάλεια – όποιος κι αν είναι, από όπου κι αν προέρχεται και όποτε αναγκάζεται να φύγει…
Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες

Οποιοσδήποτε. Οπουδήποτε. Οποτεδήποτε. Όλοι έχουν το δικαίωμα να αναζητούν ασφάλεια

Η Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων είναι μια διεθνής ημέρα που έχει οριστεί από τα Ηνωμένα Έθνη για να τιμήσει τους πρόσφυγες σε όλο τον κόσμο. Πέφτει κάθε χρόνο στις 20 Ιουνίου και γιορτάζει τη δύναμη και το θάρρος των ανθρώπων που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους για να γλιτώσουν από συγκρούσεις ή διώξεις. Η Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων είναι μια ευκαιρία για να οικοδομήσουμε ενσυναίσθηση και κατανόηση για την κατάστασή τους και να αναγνωρίσουμε την ανθεκτικότητά τους στην ανοικοδόμηση της ζωής τους.

Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων 2022

Όποιοι και αν είναι, οι άνθρωποι που αναγκάζονται να φύγουν πρέπει να αντιμετωπίζονται με αξιοπρέπεια. Ο καθένας μπορεί να αναζητήσει προστασία, ανεξάρτητα από το ποιος είναι ή τι πιστεύει. Είναι αδιαπραγμάτευτο: η αναζήτηση ασφάλειας είναι ανθρώπινο δικαίωμα.

Από όπου κι αν προέρχονται, οι άνθρωποι που αναγκάζονται να φύγουν πρέπει να είναι ευπρόσδεκτοι. Πρόσφυγες έρχονται από όλο τον κόσμο. Για να ξεφύγουν από το κακό, μπορεί να πάρουν ένα αεροπλάνο, μια βάρκα ή να ταξιδέψουν με τα πόδια. Αυτό που παραμένει καθολικό είναι το δικαίωμα αναζήτησης ασφάλειας.

Κάθε φορά που οι άνθρωποι αναγκάζονται να φύγουν, έχουν δικαίωμα στην προστασία. Όποια και αν είναι η απειλή – πόλεμος, βία, διώξεις – όλοι αξίζουν προστασία. Όλοι έχουν δικαίωμα να είναι ασφαλείς.

Ιστορικό

Κάθε λεπτό 20 άνθρωποι αφήνουν τα πάντα πίσω τους για να ξεφύγουν από τον πόλεμο, τη δίωξη ή τον τρόμο. Υπάρχουν διάφοροι τύποι βίαια εκτοπισθέντων:

Πρόσφυγες

Πρόσφυγας είναι κάποιος που εγκατέλειψε το σπίτι και τη χώρα του λόγω «βάσιμου φόβου δίωξης λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, συμμετοχής σε μια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα ή πολιτικών πεποιθήσεων», σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη. Σύμβαση του 1951 για τους Πρόσφυγες. Πολλοί πρόσφυγες βρίσκονται στην εξορία για να ξεφύγουν από τις επιπτώσεις φυσικών ή ανθρωπογενών καταστροφών.

Αιτούντες ασύλου

Οι αιτούντες άσυλο λένε ότι είναι πρόσφυγες και έχουν εγκαταλείψει τις εστίες τους όπως και οι πρόσφυγες, αλλά το αίτημά τους για το καθεστώς του πρόσφυγα δεν έχει ακόμη αξιολογηθεί οριστικά στη χώρα στην οποία κατέφυγαν.

Εσωτερικά Εκτοπισμένα Άτομα

Τα εσωτερικά εκτοπισμένα άτομα (εσωτερικά εκτοπισμένα άτομα) είναι άτομα που δεν έχουν διασχίσει διεθνή σύνορα αλλά έχουν μετακομίσει σε διαφορετική περιοχή από αυτή που αποκαλούν πατρίδα στη χώρα τους.

Απάτριδες

Οι απάτριδες δεν έχουν αναγνωρισμένη ιθαγένεια και δεν ανήκουν σε καμία χώρα.

Οι καταστάσεις ανιθαγένειας προκαλούνται συνήθως από διακρίσεις σε βάρος ορισμένων ομάδων. Η έλλειψη ταυτότητάς τους – πιστοποιητικό ιθαγένειας – μπορεί να τους αποκλείσει από την πρόσβαση σε σημαντικές κρατικές υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένης της υγειονομικής περίθαλψης, της εκπαίδευσης ή της απασχόλησης.

Οι παλιννοστούντες

Οι παλιννοστούντες είναι πρώην πρόσφυγες που επιστρέφουν στις χώρες ή τις περιοχές καταγωγής τους μετά από περίοδο εξορίας. Οι επαναπατριζόμενοι χρειάζονται συνεχή υποστήριξη και βοήθεια επανένταξης για να διασφαλίσουν ότι μπορούν να ξαναχτίσουν τη ζωή τους στο σπίτι.

Δράση του ΟΗΕ

Σύμβαση του 1951 για τους Πρόσφυγες και το Πρωτόκολλό της του 1967

Οι πρόσφυγες είναι από τους πιο ευάλωτους ανθρώπους στον κόσμο. Η Σύμβαση του 1951 για τους Πρόσφυγες και το Πρωτόκολλό της του 1967 βοηθούν στην προστασία τους. Είναι τα μόνα παγκόσμια νομικά μέσα που καλύπτουν ρητά τις πιο σημαντικές πτυχές της ζωής ενός πρόσφυγα. Σύμφωνα με τις διατάξεις τους, οι πρόσφυγες αξίζουν, τουλάχιστον, τα ίδια πρότυπα μεταχείρισης που απολαμβάνουν άλλοι αλλοδαποί υπήκοοι σε μια δεδομένη χώρα και, σε πολλές περιπτώσεις, η ίδια μεταχείριση με τους υπηκόους.

Η Σύμβαση του 1951 περιέχει μια σειρά από δικαιώματα και υπογραμμίζει επίσης τις υποχρεώσεις των προσφύγων έναντι της χώρας υποδοχής τους. Ο ακρογωνιαίος λίθος της Σύμβασης του 1951 είναι η αρχή της μη επαναπροώθησης. Σύμφωνα με αυτή την αρχή, ένας πρόσφυγας δεν πρέπει να επιστρέφεται σε χώρα όπου αντιμετωπίζει σοβαρές απειλές για τη ζωή ή την ελευθερία του. Αυτή η προστασία δεν μπορεί να διεκδικηθεί από πρόσφυγες που ευλόγως θεωρούνται κίνδυνος για την ασφάλεια της χώρας ή έχουν καταδικαστεί για ένα ιδιαίτερα σοβαρό έγκλημα, θεωρούνται κίνδυνος για την κοινότητα.

Τα δικαιώματα που περιλαμβάνονται στη Σύμβαση του 1951 περιλαμβάνουν:

  • Το δικαίωμα να μην αποβληθεί, εκτός από ορισμένες, αυστηρά καθορισμένες προϋποθέσεις.
  • Το δικαίωμα να μην τιμωρείται για παράνομη είσοδο στο έδαφος ενός συμβαλλόμενου κράτους.
  • Το δικαίωμα στην εργασία.
  • Το δικαίωμα στη στέγαση;
  • Το δικαίωμα στην εκπαίδευση;
  • Το δικαίωμα στη δημόσια αρωγή και βοήθεια·
  • Το δικαίωμα στη θρησκευτική ελευθερία.
  • Το δικαίωμα πρόσβασης στα δικαστήρια.
  • Το δικαίωμα στην ελεύθερη κυκλοφορία εντός της επικράτειας·
  • Δικαίωμα έκδοσης ταυτότητας και ταξιδιωτικών εγγράφων.

Ορισμένα βασικά δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος προστασίας από επαναπροώθηση, ισχύουν για όλους τους πρόσφυγες. Ένας πρόσφυγας δικαιούται άλλα δικαιώματα όσο περισσότερο παραμένει στη χώρα υποδοχής, κάτι που βασίζεται στην αναγνώριση ότι όσο περισσότερο παραμένουν ως πρόσφυγες, τόσο περισσότερα δικαιώματα χρειάζονται.

Πηγή αναδημοσίευσης: ΟΗΕ

2022-06-20T10:27:00+00:00
Μετάβαση στο περιεχόμενο